Schimmelvorming in maiskuilen

Schimmels in de maiskuil leiden tot grote verliezen van ons ruwvuur. Het is namelijk niet alleen het verlies aan drogestof en kwaliteit van de kuil dat wordt veroorzaakt. Veel erger is nog het effect dat de door schimmels  wordt veroorzaakt op de gezondheid van de veestapel en daaraan gekoppeld de negatieve effecten op de melk- en vleesproductie. Schimmels produceren mycotoxinen die vaak een antibacteriële werking hebben. Vooral deze groep van toxinen kan de pensflora verstoren. Schimmels ontstaan vaak na de activering van gisten. Hierdoor stijgt de temperatuur en stijgt de pH in de maiskuil. In deze warme omstandigheden met een hogere pH krijgen schimmels de kans zich te ontwikkelen. Hieronder volgen de belangrijkste kuilschimmels.

Penicillium roqueforti

Penicillium roqueforti ook wel bekend als de blauwe schimmel is een zeer hardnekkige schimmel. Met heel weinig zuurstof kan de schimmel zich al ontwikkelen. De schimmel produceert toxines die de pensbacteriën pensflora verstoren.

afb. Penicilium roqueforti ook wel blauwe ballen genoemd (foto HAS&S)

Monascus ruber

Minder bekend dan de blauwe schimmel is de Monascus ruber. Een roodgekleurde schimmel die zich eveneens ontwikkelt door het intreden van zuurstof. Ook deze schimmel produceert toxines die de pensflora kunnen verstoren.

afb. de rode schimmel Monascus ruber

Hoe kunnen we schimmels in de kuil voorkomen?

Voor het voorkomen van schimmelvorming in de kuil gelden dezelfde regels als bij het voorkomen van broei (gistvorming). Het indringen van zuurstof is de belangrijkste boosdoener. Het in acht nemen van de inkuilregels – goed aanrijden, voldoende voersnelheid, recht snijvlak – voorkomt dat gisten en schimmels de overhand krijgen. Een effectieve broeiremmer is hierbij een probaat hulpmiddel. Kijk voor een compleet overzicht van de inkuilregels ons hoofdstuk https://www.maisexpert.nl/kuilmanagement-mais/